HOE BEREID JE JONGE KIDS VOOR
Ik roep het al zo lang, dat ik terug wil naar mijn oude stad. Al vanaf het begin dat ik in de Randstad ben gaan wonen, het is eerder een (saai) dorp onder de rook van Rotterdam. Eigenlijk, achteraf gezien, had ik niet hierheen, maar had manlief naar het Brabantse land moeten komen… En nu is het dan eindelijk zover, we gaan terug! Terug naar mijn roots, terug naar het oh zo gezellige Brabant. Yeah!!
Maar… We zijn we allang niet meer met z’n tweetjes. We hebben nu te maken met kleine kids, waarvan de oudste inmiddels niet meer zo klein. Hoe ga je ze voorbereiden? Als je van verhuisd binnen je stad of dorp zijn de veranderingen nog te overzien, maar wij gaan een soort van “emigreren”. Verhuizen van een vinex-wijk in een dorp, naar het centrum van een stad in een andere provincie… Dit is gewoon een verandering van 360 graden! De oudste is bijna tien jaar, is opgegroeid met de meesten uit zijn klas, en sommige zijn zelfs nog van de crèche. Dat zelfde geldt voor zijn hockeyteam en kindjes uit de straat. De meesten zal hij nooit meer zien. Best een raar idee eigenlijk.
Beiden gaan ze naar een nieuwe school, hockeyteam en tennisvereniging waar ze bijna niemand kennen. Ik vind het allemaal reuze spannend voor ze. Hoe vinden ze hun nieuwe klas, zijn de kindjes leuk, krijgen ze veel vriendjes, is de school de juiste keuze, zijn de leerkrachten oké, is de overblijf gezellig. Zijn ze verdrietig, verlegen of juist heel vrolijk op de eerste schooldag? Vinden ze het eng. Willen ze eigenlijk wel verhuizen, want dit is de keus van man K en ik, niet hun keuze, zij moeten gewoon mee. Eerlijk?! Ik krijg er geen hoogte van.
Misschien beseffen ze het nog niet, want hun leven speelt zich nu af, en houden ze zich niet bezig met wat er gaat komen. Ik denk ook dat ze te jong zijn om die inleving te hebben. Ze kijken nog niet zo ver vooruit… Op dit moment is er ook niets veranderd hier thuis. Geen dozen, geen lege kamers… Ik heb gelukkig nog even de tijd:) Misschien moet ik het zo laten met de jongens, niet te zwaar aan tillen, af en toe een beetje met ze er over kletsen. Ik laat het ze zelf maar ondervinden, beiden hebben babbels genoeg en zijn erg sociaal. Het komt vast allemaal wel goed;) Het enige waar ze wel mee bezig zijn, is de naderende zomervakantie. Dik twee maanden vrij. Het wisselen van provincies is in hun voordeel, en dat beseffen ze donders goed. De boeven!!
Liefs, X
Hoe zeggen ze dat ook al weer boven de rivieren?! Matties?! Besties?! Dikke vrienden zijn ze, wat zullen ze elkaar missen…
Ze kennen elkaar allemaal al vanaf kleins af aan, tja…
- Brief aan meisjesmama’s Barbara en Mandy: Hallo lieve meiden… - 24 maart 2017
- Dino dreams! - 10 maart 2017
- Sweatpants - 5 maart 2017
No Comments